Lokal pochodzi z końca lat 60, a pomiar był wykonywany wg starej normy PN-70/B-02365, czyli bez uwzględnieniały wykończenia ścian. Również znając zwyczaje panujące w PRL mam duże obawy, że zostały one przeprowadzone poprawnie.
Od roku 1997 obowiązuje norma PN-ISO 9836-1997, ale starsza wersja jest również nadal dopuszczalna. W zależności od wielkości mieszkania różnice mogą dochodzić do kilku metrów kwadratowych.
Aby udowodnić że mieszkanie mojego znajomego ma inną powierzchnie, trzeba wykonać jeszcze raz pomiar i uwzględnić w nim wnękę, w której znajduje się szafa. Bardziej korzystne w tym przypadku jest używanie nowej normy PN-ISO 9836-1997, w której to pomiar wykonuje się na ścianach wykończeniowych, a wszelkie wnęki zabudowane nie są uwzględniane w obliczeniach.
Problem z szafą jest o tyle dziwny w przypadku starszej wersji, że można interpretować to w dwojaki sposób. Bardzo obszernie jest to wyjaśnione w artykule z „Inżyniera Budownictwa” nr11 z 2006roku):
„Wobec przedstawienia konkretnego pytania, czy przez słowo “szafa” należy rozumieć szafę obmurowaną z 3 stron, trzeba wyjaśnić, że ustawa mówi wyłącznie o szafach i schowkach w ścianach, czyli inaczej mówiąc – o zabudowanych wnękach w ścianach. W tej sprawie norma PN-70/B-02365 ustala, że: przy obliczaniu powierzchni nie należy uwzględniać wnęk i występów o powierzchni rzutu poziomego poniżej 0,1 m2. Oznacza to przykładowo, że już szafa wbudowana we wnęce w ścianie o wymiarach 0,20×0,60 m musi zostać doliczona do powierzchni pomieszczenia. Natomiast szafa obudowana ściankami działowymi, niezależnie od wielkości rzutu poziomego, powinna być zaliczona do powierzchni pomieszczenia, z którego jest dostępna, lub odliczona z jego powierzchni łącznie z obudową i wykazana oddzielnie jako powierzchnia pomocnicza (składowania), obliczona w świetle wyprawionych ścian.”
Aby wykonać pomiar należy znaleźć osobę, która ma uprawnienia do tego. Ponieważ jest to dość trudne, można skorzystać ze strony www.piib.org.pl Polskiej Izby Inżynierów Budownictwa. Potem użyć zakładkę lista członków, lub skontaktować się z Okręgową Izbą Inżynierów w danym województwie i poprosić o dane kilku osób w pobliżu naszej miejscowości.
Różnice w pomiarze w zależności od użycia normy:
Norma: PN-70/B-02365
- pomiar metr nad podłogą
- w stanie surowym, tzn. bez tynków i okładzin wykonywanych na miejscu
- wnęk w ścianach o powierzchni do 0,1 mkw. nie dolicza się do powierzchni mieszkania
- powierzchni zewnętrznej niezamkniętej ze wszystkich stron dostępnych z danego pomieszczenia (np. balkony, loggie) nie wlicza się do powierzchni pomieszczenia mieszkania
- dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,1mkw. Powierzchnia pomieszczenia ze skośnym sufitem:
- o wysokości powyżej 2,20 m liczy się w 100 proc.
- o wysokości od 1,40 m do 2,20 m liczy się w 50 proc.
- poniżej 1,40 nie wlicza się do powierzchni mieszkania.
- pomiar na poziomie podłogi
- wnęk w ścianach o powierzchni powyżej 0,1 mkw. nie dolicza się do powierzchni mieszkania
- w stanie całkowicie wykończonym
- powierzchnie zewnętrzne niezamknięte ze wszystkich stron, dostępne z danego pomieszczenia (balkony, loggie, tarasy itp.) dolicza się do powierzchni lokalu, wykazując oddzielnie: powierzchnie nienakryte (balkony, tarasy), powierzchnie nakryte (loggie)
- dokładność pomiarów i obliczeń powierzchni do 0,01 mkw. Powierzchnia pomieszczenia ze skośnym sufitem: powierzchnię pomieszczenia liczy się w całości, zgodnie z powierzchnią jego podłogi, ale dzieli się ją na dwie części:
- część o wysokości poniżej 1,90 m, która może być zaliczona wyłącznie do powierzchni pomocniczej
- liczy się część o wysokości 190 m i więcej.
Polecam kilka dobrych artykułów z Rzeczpospolitej:
0 comments:
Prześlij komentarz
Zasady komentowania:
Podpisz się. Konstruktywna krytyka jest w porządku, ale niegrzeczne i niedojrzałe komentarze są kasowane. Komentarze, które mają na celu jedynie reklamowanie jakiejś strony również są kasowane.