Wiktoriański styl

Dziś obejrzałem program „Up your street” , odcinek o domach z epoki wiktoriańskiej. Program mniej więcej o tym, jak sąsiad z ulicy ma urządzony dom taki sam jak twój.

Bardzo lubię styl budowania z tamtej epoki i na tyle mnie to zainspirowało, że postanowiłem coś na ten temat napisać.

Architektura Wiktoriańska była tworzona w okresie od 1824 do 1900 roku, w którym królowa Wiktoria rządziła Imperium Brytyjskim. Lata te przypadały na rewolucję przemysłową i wielki boom budowlany. Miliony wiktoriańskich domów, które powstało w tamtym okresie są charakterystycznym elementem ówczesnych miast i miasteczek w Wielkiej Brytanii.

Wpływ na tamtejszą architekturę miało kilka stylów. Początek epoki aż do lat 1840 był pod wpływem klasycyzmu i odrodzenia. Jednak w wyniku wzrostu zamożności społeczeństwa prostota ta została wyparta przez włoski styl renesansu. Od 1850 roku architektura była urozmaicona poprzez różne ilości sztukaterii, a wpływ stylu neogotyckiego zaznaczył się poprzez wystające ganki i wykusze.

Na stopniowe zmiany w architekturze wpływało kilka dodatkowych czynników. W 1850 roku został zniesiony podatek na szkło i cegłę, a materiały stały się tańsze i łatwiej dostępne. Rozwój infrastruktury, a głównie kolei umożliwił rozprowadzanie ich po całym kraju, co zapoczątkowało boom budowlany. Innym czynnikiem było stopniowe wprowadzanie nowych przepisów budowlanych.

W czasach szybkiego rozwoju nastąpił duży przyrost naturalny i migracja ludności do miast. W latach 1850 do 1870 roku powstały miliony domów nie tylko dla bogatych i biednych, ale również dla nowej klasy, klasy średniej.

Standard życia podniósł się i wprowadzono następujące udogodnienia:

• Sanitaria: od 1850 roku zostały wprowadzano stopniowo zmiany w przepisach o podniesienie znaczenia funkcji sanitarnych, prawidłowego odwodnienia, składowania odpadów jak popiół i wprowadzenie toalet w postaci zewnętrznych lub wewnętrznych.

• Zimna i ciepła woda: na początku XIX bieżąca woda w domach i bojler z ciepłą wodą był rzadkością, a w wyniku boomu stało się to standardem.

• Oświetlenie: zasilane gazem było dostępne w wielu miastach od początku epoki wiktoriańskiej, natomiast pod koniec wieku standardem było oświetlenie elektryczne.

Zmianie uległy również:

• Piwnica służyła do przechowywania węgla, aby ocieplać pomieszczenia i ciepłą wodę.

• Okna przesuwane, ale z większymi szybami otwierane góra-dół

• Dom wiktoriański był zazwyczaj budowany jako szeregówka lub bliźniak

• Na konstrukcję domów używano cegłę lub kamień, dach był kryty łupkami lub dachówką ceramiczną. W przeciwieństwie do pierwszej połowy XIX wieku cegły były znormalizowane i produkowane w fabrykach, a potem transportowane na plac budowy. Poprzednio były one formowane z gliny a potem wypalane w pobliżu lub na placu budowy.

„Terrace houses”, czyli domy szeregowe budowane jako bardzo małe, zazwyczaj posiadały dwa pomieszczenia na górze i dwa na dole. Przeznaczone były dla biednej klasy robotniczej, swoją zwartą budową tworzyły zaludnione osiedla miast.

Domy dla średniej klasy i bogatej często były projektowane wg własnych preferencji, skutkiem tego są różne pomysły z każdego stylu uwzględniane w tym samym budynku.

Wnętrza były bogato zdobione, ściany tapetami z motywem w kwiaty, a okna zasłaniały ciężkie zasłony. Dywany i chodniki zdobiły salony i sypialnie, pokoje wypełnione były dobrze zrobionymi meblami a stoliki umieszczone po kątach pokryte były fotografiami.

Typowe cechy charakterystyczne wiktoriańskich domów to:

• Wykusze
• Żelazne balustrady
• Flamandzkie wiązania cegieł
• Wzory na murach wykonane z kolorowych cegieł
• Kolorowe witraże w drzwiach i oknach
• Dachy wykonane z łupków
• Okna przesuwne otwierane do góry
• Dekoracyjne detale na elewacjach

Ciekawe linki:

• Wirtualne zwiedzanie domu z epoki wiktoriańskiej.

• Dużo zdjęć i charakterystycznych detali.